[ultimate_heading source=”post_title” heading_tag=”h1″ main_heading_margin=”margin-bottom:30px;” main_heading_font_size=”desktop:42px;” sub_heading_font_size=”desktop:22px;”]جیووانی پیکو دالّ میراندوال
با مقدّمه‌ی راسل کرک
مترجم :میلاد عزیزی[/ultimate_heading]
جــان ادینگتــون ســیموندز مینویســد: «ارزش مانــدگار کار پیکــو نــه بــه خاطــر تــلاش آرمانگــرای او بــرای ایجــاد توافــق میــان ســنتهای بت پرســت، عبــری و مســیحی، بلکــه بــه خاطــر ذهــن نافــذ و روح شــریفِ همــدردی انســانی بــا تمــام جنبشهــای بــزرگ مردمــان اســت.” از میــان انبــوه آثــار کنــت جیووانــی پیکــو دال میرانــدوال، کــه حکمــای مدرســی را بــه چالــش کشــید تــا بــا او دربــاره ی نهصــد مســئله ی جــدی بــه مناقشــه بپردازنــد، تنهــا اثــری کــه امــروزه بــه طــور گســترده خوانــده میشــود، ایــن گفتــار کوتــاه – موجزتریــن بیــان ذهــن رنسانســی – اســت، «منزلــتِ انســان» در 1486 میـاادی در ُرم منتشــر شــده اســت …
